Anulus ad terram connectendus MTE19201216
Anulus terrestris est pars critica salutis et tutelae, late in variis systematibus industrialibus et electricis adhibita, cuius functiones principales in mitigandis periculis electricis, quae integritatem instrumentorum et salutem operationis in discrimen adducere possunt, versantur. Munus eius primarium, nempe derivationem currentium dispersorum, multo subtilius est quam simplex redirectio currentium—currentes dispersi, qui saepe ex degradatione insulationis, attritu partium, vel vitiis electricis improvisis in systematibus ut motoribus, generatoribus, vel instrumentis altae tensionis oriuntur, pericula gravia praebent nisi tractantur. Hi currentes errantes non solum falsas alarmas in systematibus monitoriis excitare possunt, sed etiam ad nimium calorem partium electricarum, acceleratam disruptionem insulationis, et etiam potentialia pericula ignis ducere. Anulus terrestris fungitur ut via dedicata, humilis resistentiae, his currentibus dispersis, eos tuto in terram vel systema terrestri designatum dirigens potius quam permittens eos per vias inopinatas (ut clausuras metallicas, involucra filorum, vel instrumenta adiacentia) fluere, ita et systema electricum ipsum et personas quae cum superficiebus expositis in contactum venire possint protegens.
Anulus terrestris hanc difficultatem solvit per nexum electricum directum, parvae impedantiae inter axem rotantem et structuram immobilem instrumenti (vel systema terrestris) constituendum. Hac via dedicata praebita, anulus terrestris potentialem electricum trans axem et fulcra efficaciter aequat, accumulationem tensionis axis prohibens quae aliter ad noxias currentes fulcrorum duceret. Haec functio protectiva praesertim critica est in systematibus electricis magnae efficaciae vel magnae potentiae — qualia in fabricatione, generatione energiae, vel machinis gravibus adhibentur — ubi etiam minima laesio fulcrorum in magnas perturbationes operationales vel pericula salutis crescere potest.
